امتحان طلاق ایده قاضی «وانگ شیو» بوده است که متوجه شد درصد زیادی از پرونده‌های دادگاه را درخواست طلاق تشکیل می‌دهد و تصمیم گرفت کاری در این باره کند. قصد او این بود که زوج‌ها قبل از پایان دادن به ازدواجشان دوباره فکر کنند و هم چنین فرصت یادآوری لحظات خوب را دوباره به آن‌ها بدهد. آن‌ها حین جواب دادن به این سوالات به همسرشان توجه می‌کنند و با این یادآوری‌ها منطقی‌تر تصمیم می‌گیرند؛ بنابراین مجموعه سوالاتی برای زن و شوهر طراحی کرد که باید به طور جداگانه به آن‌ها پاسخ دهند. اگر آن‌ها کمتر از ۶۰ سال داشته باشند وانگ تقاضای طلاق آن‌ها را قبول می‌کند در غیراین صورت چه بخواهند چه نخواهند باید به زندگی مشترک خود ادامه دهند. امتحان کتبی شامل سه بخش می‌شود، پر کردن جاهای خالی، سوالات کوتاه و بلند. با پرسش‌های پایه مثل اعضای خانواده، تولدها، غذاهای مورد علاقه، سالگرد ازدواج شروع می‌شود و با «چه مسئولیت هایی در این خانواده به عهده داشتید؟» «چه کارهای خوب و بدی کردید؟»، «ازدواج و خانواده برای شما چه معنایی دارد؟» ادامه می‌یابد. وقتی زن و شوهر پاسخ‌های خود را تحویل دادند، قاضی آن‌ها را می‌خواند و نمره می‌دهد. اما هیچکس معیارهای او را نمی‌داند.
یکی از اولین زوج هایی که این امتحان را دادند امتیازات ۸۰ و ۸۶ به دست آوردند و گرچه امتیازات بالایی به نظر می‌رسد، اما دادگاه درخواستشان را رد کرد و توصیه کرد به زندگیشان ادامه دهند. ایده این قاضی واکنش‌های مختلفی را برانگیخت، برخی او را تحسین کردند و برخی دیگر اعتقاد داشتند طلاق یک موضوع شخصی است و بهتر است قاضی روی اجرای آن و سرپرستی فرزندان تصمیم بگیرد.
