جواب اکثر شما و ما به احتمال قریب به یقین مثبت است. با اینحال ممکن است این رسم که برای شما بسیار ساده است برای کسی که سلول‌های عصبی وی در حال تخریبند آنقدر‌ها ساده نباشد. همین موضوع برای پزشکانی که قصد شناسایی فراموشی در بیمارانشان را دارند بسیاربسیار حائز اهمیت است. ترسیم یک ساعت روشی سریع برای ارزیابی عملکرد ذهنیست.
آلزایمر نوعی بیماری عصبیست که پروسه‌ی آرامی دارد و طی آن ارتباط بین سلول‌های مغز تخریب میشود. این بیماری رایج‌ترین نوع فراموشیست. متاسفانه تنها راه برای حصول اطمینان از مبتلا بودن یک فرد به فراموشی تست مغز اوست؛ یعنی انجام آزمایشی که تنها پس از مرگ امکان‌پذیر است. ولی حتی با وجود فقدان تستی برای تشخیص آلزایمر در یک شخص زنده، ترسیم ساعت ابزاری دقیق برای شناسایی بیماران بالقوه است.
این تست میتواند به شیوه‌های مختلفی انجام پذیرد، اما معمولا به صورت ارائه‌ی یک برگه‌ی سفید به بیمار و درخواست ترسیم یک ساعت صورت میگیرد. گاهی اوقات روی کاغذ دایره‌ی ساعت از پیش ترسیم شده و نوشتن اعداد از بیمار خواسته میشود و گاهی نیز ساعت به صورت کامل ترسیم شده و بیمار تنها باید عقربه‌ها را طوری تنظیم کند که ساعتی از پیش تعیین شده را نمایش دهد.
زمان همه‌چیز را برملا میکند. نتیجه‌ی این تست پزشکی میتواتد هوش از سرتان بپراند. یک متخصص بیهوشی به نام اندی پک در سال ۲۰۱۶ نمایشگاهی از این ساعت‌های ترسیم شده ارائه کرده است. اکثر ساعت‌های این نمایشگاه شبیه به ساعت‌های مچی کلاسیک ترسیم شده اند. شوکه‌کننده‌ترین ساعت‌ها توسط افرادی رسم شده اند که کاملا سالم و سلامت به نظر میرسیدند، اما ساعت‌هایی که تحویل داده بودند، چون ساعت‌های مذاب اثر معروف سالوادور دالی یعنی تداوم حافظه بودند؛ تار و گیج کننده. بیماری اینگونه اشخاص از چیزی که از طریق مراودات روزانه برداشت میشود بسیار بسیار پیشرفته‌تر است.
با اینکه این شیوه تشخیصی واقعی از بیماری فرد به دست نمیدهد، اما عصب شناسی نیست که از آن استفاده نکند. ارزان و ساده است و میتواند وضعیت مغز بیمار را به سرعت معین کند. همچنین میتواند حقیقتی غیرقابل انکار را در مورد این بیماران مشخص کند؛ دنیای بیماران آلزایمری پیچیده‌تر و گیج کننده‌تر از آنی است که عزیزان و دوستدارانشان گمان میکنند.
