آداب و رسوم افتادن دندان به طرز غافلگیر کننده ای متنوع است که در کتابی تحت عنوان “دندانت را روی پشت بام بینداز” (کاری که بچه ها در بوتسوانا) انجام می دهند چاپ شده است. اما داستان پرطرفدار “پری دندان” که در ایالات متحده ی آمریکا مرسوم است از کجا آمده است؟
پری دندان آنقدرها هم که تصور می شود تاریخ طولانی ندارد. بنا به گزارش سایت salon ایده ی پری جمع کننده ی دندان های شیری، به اوایل سال ۱۹۰۰ میلادی باز می گردد. «استر واتکینز آرنولد» در سال ۱۹۲۷ یک داستان هشت صفحه ای درباره ی فرشته ی دندان های شیری نوشت و منتشر کرد، بنابراین عمر پری دندان به ۱۰۰ سال هم نمی رسد.
پری دندان موجودی خیالی شبیه انسان با بال و چوب سحرآمیز است که دندان های شیری بچه ها را که افتاده و زیر بالش قرار داده شده است جمع آوری می کند و با خود به شهر سحرآمیز می برد. با دندان های بچه ها در شهر قصر و قلعه درست می کنند. پری های دندان، فقط دندان های سفید و تمیز و براق را با خودشان می برند به خاطر همین بچه ها برای چنین لحظه ای باید همیشه مسواک بزنند.
پری دندان شبیه و الهام گرفته شده از افسانه های سایر مردم جهان است که به طور خاص می توانیم به «موش دندان» اشاره کنیم. موش دندان از افسانه هایی است که از مکزیک تا نیوزیلند رواج دارد. موش ها جوندگانی با دندان های قوی هستند، براساس این داستان بچه ها دندان های شیری و سست خود را از دست می دهند و آنها را با دندان های قوی موش معاوضه می کنند.
مردم این کشورها بر این باورند که سرهم کردن داستان پری دندان برای بچه ها خیلی خوب است، زیرا باعث می شود تا آنها راحت تر از این مرحله عبور کنند، زیرا آنها دارند یک تکه از بدن خود را از دست می دهند، پس چه خوب که با یک داستان این مرحله ی تقریبا رنج آور را برایشان تلطیف کنیم.
وقتی ایده ی پری دندان با محبوبیت زیادی روبه رو شد، دیزنی هم با کارتون هایش به تقویت این ایده کمک کرد، کاراکترهایی مثل پری آبی رنگ داستان پینوکیو، و یا پری داستان سیندرلا باعث شد تا تصویری از این موجود خیالی در ذهن مردم شکل بگیرد، ماندگار شود و به آیکون فرهنگی مردم غرب تبدیل شود.
