آن‌ها در جنگل ساکن شده اند تا آن را از بلعیده شدن توسط فعالیت‌های معدنی حفظ کنند که درست در کنار تنها جنگل بلوط و ممرز در این بخش از اروپا فعالیت می‌کند. از سال ۱۹۷۸ شرکت انرژی آلمان مزر جنگل‌ها را حذف کرده تا فعالیت‌های خود را گسترش دهد. قبل از افتتاح معدن، جنگل ۱۲۰۰۰ ساله هامباخ بیش از ۵۲۶۰ هکتار وسعت داشت، اما امروزه تنها ۱۰ درصد از آن باقی مانده است.
در سال ۲۰۱۲ گروهی از فعالان محیط زیست شروع به زندگی در خانه‌های درختی در این جنگل کردند تا مانع قطع درختان شوند. خانه‌ها چندین متر بالاتر از زمین ساخته شد تا کار را برای مسئولان سخت کند. در سال اول، آن‌ها فقط شش ماه از سال ساکن جنگل بودند، اما از سال ۲۰۱۴ همیشه افرادی در آن زندگی می‌کنند.
زندگی در اینجا بسیار سخت است. هیچ آب لوله کشی یا برقی وجود ندارد و زمستان‌ها بسیار سرد می‌شود. اما برخی خانه‌های درختی مجهز به پنل‌های خورشیدی هستند که انرژی لازم برای شارژ لپتاپ و موبایل را و روشنایی را فراهم می‌کنند. برخی هم دیوار‌های عایق و شومینه دارند و آب باران را برای شستن ظرف ذخیره می‌کنند.
حدود ۶۰ خانه درختی در جنگل هامباخ وجود دارد که برخی از آن‌ها با معابر معلق با هم ارتباط دارند. بزرگترین خانه درختی سه اتاق دارد و بین سه درخت ساخته شده است و به عنوان اتاق جلسات و گفتگوی این فعالان عمل می‌کند. آشپزخانه مشترک این دهکده درختی هم در این خانه قرار دارد. در کناره جنگل هم کمپی قرار دارد که یک آشپزخانه مشترک، فضای خواب، کتابخانه، موزه و آسیاب بادی برای تولید برق خانه‌های درختی دارد. این کمپ در یک ملک شخصی قرار دارد و پلیس نمی‌تواند بدون دستور قضایی وارد آن شود.
فعالان محیط زیست می‌خواهند معدن بسته شود و باقی مانده جنگل حفظ شود. از این معدن نوعی زغال سنگ استخراج می‌شود که با نام زغال قهوه‌ای شناخته شده و بسیار کثیف‌تر از زغال سنگ است و بالاترین میزان کربن دی اکسید را منتشر می‌کند. شرکت انرژی می‌گوید فعالیت این معدن در اواسط دهه ۲۰۲۰ متوقف می‌شود و بعد از آن تبدیل به یک دریاچه تفریحی ۳۵ کیلومتر مربعی می‌شود.
