سالی که گذشت سالی که پیش روست

سال ۹۹، چهل و دومین تجربه مردم‌سالاری دینی در این مرزوبوم بود. دومین سال از گام دوم انقلاب اسلامی در حالی پشت سر گذاشته شد که فرازها و فرودهای فراوانی به خود دید. مدیران اجرایی در دولت دوازدهم، خط پایان را از فاصله‌ای چندماهه دیده‌اند و نمایندگان مجلس یازدهم، بر کرسی نمایندگی تکیه زدند. در این میان، تلخ‌ترین خبر، همه‌گیری ویروس کرونا و جان باختن هزاران نفر و آسیب به زندگی میلیون‌ها نفر از منظر اقتصاد و معیشت بود. فشار و رکود ناشی از پاندمی کرونا، بر تحریم خارجی و کم‌تحرکی و بی‌تدبیری داخلی بار شد و خانواده‌های ایرانی را بیش‌ازپیش در مضیقه گذاشت.
در سوی دیگر عالم، سیاستمدار بی‌اخلاقی که ایرانیان او را تا ابد به‌عنوان قاتل حاج قاسم خواهند شناخت و نخواهند بخشید، سقوط کرد. سقوط او با فروریختن مفاهیم و نمادهای بسیاری ازجمله دموکراسی غربی و رویای زندگی آمریکایی بود. واکنش کشورها به هرج‌ومرج در آمریکا از یک‌سو و سقوط ترامپ از سوی دیگر، تا آنجا پرده از واقعیت جهان‌بینی لیبرال دموکراسی برداشت که حتی مبدعان نظریه پایان تاریخ و هواداران آن، پیش و پس‌ازاین وقایع از سخنان پیشین خود عبور کرده و اذعان کردند که چنین وضعیت فاجعه باری، یقینا نمی‌تواند ایده مناسبی برای نظم جهانی بشر باشد.
در حوزه منطقه‌ای اما ورق برگشت. سعودی‌ها که به یمن دلارهای نفتی خود، هیچ‌گاه مواخذه نشده بودند که چرا وعده چندروزه جنگ یمنشان حالا چندساله شده، برای اولین بار در فلسفه تهاجم خود مردد شدند و از جانب قدرت‌های جهانی نیز مورد سؤال قرار گرفتند. ماجرا آنجاست که رزمندگان مقاوم یمن، با ضرباتی محدود اما مؤثر، شریان‌های انرژی عربستان و جهان را تهدید کردند و شمه‌ای از تفکر مقاومت را عیان کردند.
حالا کار به‌جایی رسیده که رئیس‌جمهور جدید آمریکا در حوزه خارجی چند وعده روشن دارد که یکی از آن‌ها پایان جنگ یمن است. هرچند از ابتدا نیز روشن بود که تنها راه‌حل مسئله یمن، تحمیل هزینه به مهاجمین و پشتیبانان آن‌ها از موضع قدرت و عزت است. سایر تحولات منطقه نیز عموما فضا را به سمت روشن شدن و شفاف شدن مواضع پیش برد. دو کشور عربی پرده از روابط نزدیک خود با رژیم کودک کش صهیونیستی برداشتند و با این کار، نام دولت‌های آن‌ها عملا و رسما از فهرست دول اسلامی خط خورد.
ترور بزدلانه دانشمند دفاعی و هسته‌ای ما، برگ دیگری بر سند حقانیت و مظلومیت نظام اسلامی شد. بار انتقام بر دوش فرزندان ملت در نیروهای مسلح سنگین‌تر شد تا در زمان مناسب، با مشت آهنینی که تلالویی از خشم فروخورده ملت باشد، بر سر دشمنان ایران اسلامی فرود آید.سال ۱۴۰۰ هم سال ملت است. انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا، بالاترین و ملموس‌ترین سطوح مردم‌سالاری ملی و محلی است که در آخرین جمعه خرداد برگزار خواهد شد.  شاید دعای خوبی باشد که از خدا طلب کنیم با انتخاب رئیس‌جمهوری کارآمد، کمی به عقب بازگردیم تا عقب‌ماندگی‌ها و خرابی‌های این چند سال کمی جبران شود. از سوی دیگر امیدوارم در انتخابات شوراهای شهر، تا آنجا که می‌شود از عرصه سیاست دور بمانیم و مبتنی بر خدمت به مردم و مدیریت تخصصی شهر گام برداریم. سال ۱۴۰۰، سال سرنوشت است. عمده زمامداران دهه پنجم انقلاب، در این سال بر خواهند کشید و بر سرنوشت کشور تأثیر خواهند گذاشت. سال پایانی قرن چهاردهم شمسی، با انتخاب‌های مهمش پیش روی ماست. منبع