«کوکو» گوریل حیرت انگیز

محققان در سال ۱۹۷۴ او را به استنفورد بردند و بنیاد گوریل را تاسیس کردند، یک سازمان غیرانتفاعی که به حفاظت از گوریل‌ها می‌پرداخت. توانایی کوکو در زبان اشاره و احساس همدردی فوق العاده بود و میلیون‌ها نفر را مجذوب خود کرد.

کوکو از زبان اشاره برای برقراری ارتباط با انسان استفاده می‌کرد و حدود ۲۰۰۰ کلمه انگلیسی را می‌فهمید و می‌توانست گفتگو را دنبال کند. او دوستان معروفی مثل «فرد راجرز» و «رابین ویلیامز» داشت. کوکو چیز‌های زیادی درباره ظرفیت احساسی و توانایی شناختی گوریل‌ها به جهان آموخت. تحقیق و کار روی کوکو و سایر گوریل‌ها نشان داد که مهارت‌های زبانی آن‌ها شبیه به بچه‌های کوچک است. علاوه بر زبان، کوکو از نظر رفتاری هم احساساتی شبیه به انسان را از خود نشان می‌داد. او با مهربانی خود به همه نشان داد که یک گوریل چقدر می‌تواند دوست داشتنی باشد.

کوکو حس مادرانه‌ای به بچه گربه‌ها داشت و چند گربه هم در طول زندگیش داشت. وقتی کوکو یک بچه گربه را نوازش می‌کرد با زبان اشاره می‌گفت: «نرم» اگر گربه او را گاز می‌گرفت یا زیاد تکان می‌خورد، کوکو اشاره می‌کرد: «گربه نفرت انگیز» و وقتی خبر تصادف و مرگ گربه اش را در سال ۱۹۸۵ به او دادند، تا ۱۰ دقیقه وانمود می‌کرد چیزی نمی‌شنود. بعد شروع به ناله کرد. او اشاره می‌کرد: «گربه خوابیده». محققان به او یک گربه عروسکی دادند، اما با آن بازی نکرد و همچنان اشاره می‌کرد: «غمگین». کوکو توانایی فوق العاده‌ای در ارتباط با انسان و زبان اشاره داشت که به او اجازه می‌داد عمق احساسات و هوش خود را نشان داد. کوکوی دوست داشتنی هفته پیش، در ۴۶ سالگی و در خواب درگذشت.