گروه اول با رویکرد فرار به جلوی خود، خواهان این هستند که از زیر بار مشکلات پیش‌آمده شانه خالی کنند و تمام معضلات را پای مدیریت آقای روحانی بنویسند و خود را از جایگاه پاسخگوی مبرا کنند، و عبور از ایشان را کلید زدند، این مساله بیانگر این است که ما در امور سیاسی با مشکل جدی‌تر تحت عنوان عدم مسئولیت‌پذیری سیاسی روبه‌رو هستیم، این بدین معناست که از شخصی حمایت می‌کنیم، صرفا در روزهای خوش و پیروزی در کنار او قرار نمی‌گیریم، بلکه در روزهای سخت نیز در کنارش هستیم.
حتی اگر آن شخص دچار مشکلات یا خطا هم بشود به او کمک می‌کنیم که معایب را برطرف کند، نه آنکه وقتی با چالش روبه‌رو شد از آن فرد تقاضای استعفا داشته باشیم. در حال حاضر کشور در اوج مشکلات قرار دارد، در کجایی دنیا مرسوم است که کشوری که در بحران قرار گرفته، گروه‌های مختلف خواستار استعفای رئیس‌جمهور خود شوند. در ادوار گذشته خوب به خاطر داریم در دوران نخست‌وزیری برخی خواهان برکناری او در دوران بحران جنگ بودند و در مقابل امام(ره) بارها در مقابل به‌جدیت مخالفت می‌کردند.
یکی از دلایل که امام با برکناری دولت در آن زمان مخالفت می‌کردند، این بود که در دوران بحران اگر بر فرض تغییر رخ دهد و افراد جدید بر راس کار بنشیند، این موضوع سبب گذشت زمان خواهد بود و تا افراد جدید بتوانند خود را پیدا نمایند، به دلیل گذشت زمان کشور آسیب‌های فراوانی خواهد دید.
اگر رئیس‌جمهور و دولت دچار مشکل هستند، ما و همفکران باید به دنبال یافتن راهکار برای برون‌رفت از چالش‌ها و در راستای منافع ملی به دولت کمک کنیم، رویکرد جدا کردن رئیس‌جمهور از همفکران و متحدان وی رفتار غلطی است، به‌خصوص درحالی‌که تحریم‌ها ظالمانه تبعات سویی را بر دوش شهروندان گذاشته است. حامیان دولت قطعا می‌توانند راهکاری برای برون‌رفت کشور و دولت از بحران ارائه کنند. اما مخالفان که این موضوع را دستاویزی برای تسویه‌حساب سیاسی پیدا کرده‌اند، به نظر می‌رسد تمام شکست‌هایی که در ادوار گذشته در عرصه سیاسی از جریان رقیب خود متحمل شده‌اند را می‌خواهند از روحانی انتقام آنها را بگیرند.
مخالفان همچنین تمایل دارند تمام مشکلات موجود را پای روحانی نوشته و از حامیان و مردمی که به او رای داده‌اند- با گرفتن ژست حق‌به‌جانب- به مردم این نکته را گوشزد کنند که حق شماست که با انتخاب و حمایت از آقای روحانی در بحران قرار گرفته‌اید و با طرح این موضوع گویا به دنبال عقده‌گشایی هستند.
ضعف‌هایی در بخش‌های مختلف دولت در شرایط کنونی وجود دارد، اما باید به دولت و تمام دست‌اندرکاران کمک نمایم، تا ضعف‌ها را مرتفع کنند. چگونه است که چنین اجازه‌ای به خود می‌دهند که سهم خود را نادیده بگیرند. برای عبور از بحران، نیازمند همدلی و همگانی در کشور هستیم، نه دعواهای سیاسی که به‌هیچ‌وجه با مختصات شرایط حاکم بر جامعه تناسبی ندارد. منبع
