افزایش ۱۴درصدی توهمزایی «گل» و ۲۴ درصدی «حشیش»
به گزارش عصرشهروند ، منصور براتی، معاون پژوهشی موسسه کادراس در گفتوگویی، بیان کرد:کمیسیون مواد سازمان بهداشت جهانی دوم دسامبر در یک رایگیری، کانابیس و مشتقات آن را از گروه مواد پرخطر حذف کرد این درحالی بود که از سال ۱۹۶۱ تاکنون این مواد در دسته خطرناکترین مواد نظیر هرویین، کوکایین و مت آمفتامین قرار داشتند، اما رای مثبت ۲۷ عضو این کمیسیون با وجود ۲۵ رای منفی باعث دو اتفاق جدید شد؛ اول آنکه ماریجوانا از زمره مواد پرخطر حذف شد در ثانی بهکارگیری آن در حوزه پزشکی به رسمیت شناخته شد. البته براتی معتقد است که این مصوبه را نباید به معنی تغییر کلی رویکرد سازمان ملل به مصرف ماریجوانا و حشیش و به رسمیت شناختن «مصرف تفننی قانونی» آن تلقی کرد که در سالهای اخیر از سوی برخی کشورها و نیز برخی ایالات امریکا به انجام رسیده است، با این وجود به دلیل شیوع بالای مصرف کانابیس و مشتقات آن در جهان که پرمصرفترین ماده غیرقانونی در سراسر جهان به حساب میآید، چنین تصمیمی میتواند بر روند مقابله موثر با ماریجوانا تاثیرات سوء داشته باشد. به گفته او، در حال حاضر ۱۹۲ میلیون نفر در جهان ماریجوانا و مشتقات آن را مصرف میکنند.
اما کانابیس چیست و مصرف آن چه عوارضی دارد؟
معاون پژوهشی موسسه کادراس به تشریح عوارض مصرف ماریجوانا پرداخت و افزود: ماریجوانا یا کانابیس ماده محرکی است که عمدتا برای مصرف غیرقانونی به دو صورت «گل» و «حشیش» درمیآید. ماده اصلی موجود در ماریجوانا که خاصیت محرک دارد، «تتراهیدروکانابینول» نام دارد و در صورت مصرف به فرد احساس سرخوشی میدهد، اما در عین حال پیامدهای منفی بسیار زیادی دارد. در واقع THC اعصاب دریافتکننده کانبینوئیدی را در مغز انسان تحریک میکند. احساس سرخوشی ناشی از مصرف THC تنها چند ساعت در ذهن انسان باقی میماند اما این ماده آثار مخرب زیادی از خود در بدن فرد برجای میگذارد که حتی تا ۴ هفته پس از مصرف نیز به قوت خود باقی است. براتی تصریح کرد: طبق گفته موسسه ملی سوءمصرف مواد امریکا، میزان THC (واحد توهمزایی) موجود در ماریجوانا در دهههای اخیر افزایش یافته و به ۹.۶درصد رسیده است. به عنوان مثال غلظت THC گل از سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۱۷، ۱۴درصد رشد کرده است، این امر در درجه اول ناشی از افزایش نوعهای قدرتمندتر گل نظیر «سینسِمیلا» است. اما غلظت THC حشیش از سال ۱۹۷۵ تا ۲۰۱۷ حدود ۲۴درصد افزایش را از سر گذرانده است.
مقایسه مضرات مصرف چای با گل و حشیش/برای کم ضرر نشان دادن مصرف کانابیس
معاون پژوهشی موسسه کادراس معتقد است که برخی از گروههای سازمان یافته مواد که در زمینه تولید و ترانزیت کانابیس فعالیت دارند، در سالهای اخیر سعی کردهاند این باور غلط را در جوامع مختلف بشری ترویج کنند که ضرر مصرف کانابیس به دلیل ریشه گیاهی بسیار کم است و حتی برای به کرسی نشاندن ادعای خود از مقایسه آن با زیانهای ناشی از سیگار یا مصرف زیاد چای بهرهبرداری میکنند. حتی برخی مدعیاند که کانابیس اعتیادآور نیست، اما باید گفت که این برداشت کاملا نادرست است و افرادی که اقدام به مصرف مداوم کانابیس چه در قالب حشیش و چه در قالب گل میکنند، در صورت قطع مصرف دچار «نشانههای محرومیت از مصرف» میشوند. او از جمله مهمترین پیامدهای منفی مصرف کانابیس را اضطراب، اختلال در یادگیری، تضعیف حافظه و روانپریشی عنوان کرد.
سوءبرداشت کارتلهای مواد مخدر/از قانونی شدن مصرف کانابیس
با وجود این اظهارات اما سوالی که ذهنها را به خود مشغول میکند این است که با وجود عوارض و خطرات قابل توجه کانابیسها و اینکه تاکنون این مواد در گروه پرخطرترین مواد دستهبندی میشدند، پس مصوبه کمیسیون مواد مخدر جهت حذف کانابیس و مشتقات آن از گروه مواد پرخطر چه معنایی دارد؟ براتی در این باره اینطور توضیح داد: اگرچه مصوبه اخیر کمیسیون موادمخدر سازمان بهداشت جهانی به معنای قانونیسازی این ماده و پذیرش مصرف تفننی آن توسط سازمان ملل نیست، اما میتواند آثار مخربی بر فرآیند مقابله موثر با این مواد در سراسر جهان بگذارد. استدلال کشورهای موافق با این طرح عبارت از این بوده که اولا باتوجه به آثار شدیدا مخربتر موادی مانند متآمفتامین (شیشه) و رشد شتابناک مصرف آن در جهان، بهتر است «شدیدترین سطح از مبارزه با مواد» صرفا به آن دسته از مواد که خطرات بیشتری دارند محدود شود. از سوی دیگر نیز این طرح بر استفاده گستردهتر از کانابیس در مصارف پزشکی تاکید میکند. او ادامه داد: بدین ترتیب در گام نخست لازم است با این سوءبرداشت که «سازمان ملل کانابیس را قانونی کرده است» مقابله شود و این تبیین صورت گیرد که مصوبه اخیر مطلقا به معنی پذیرش قانونیسازی کانابیس نیست. بیتردید کارتلهای مخدری فعال در زمینه تولید و قاچاق حشیش و گل، با توسل به این سوءبرداشت سعی در گسترش دادن بازارهای خود خواهند کرد، از این رو به نظر میرسد در نخستین گام باید سطح آگاهی عمومی در این رابطه توسط رسانهها افزایش یابد تا از گرفتار شدن افراد در برداشتهای نادرست جلوگیری شود. منبع