بنابراین وقتی می‌پذیریم، شهر یک موجود زنده است باید بدانیم داشتن تصمیم‌گیر واحد برای شهر ضروری است؛ نیازی که منجر به مطرح‌شدن طرح مدیریت یکپارچه شهری در مجلس شده اما به‌دلیل وجود نقطه نظرات متفاوت هنوز آماده مطرح‌شدن در صحن مجلس نیست.
مهم کلیات طرح است که عده‌ای آن را باور دارند و ضروری می‌دانند و معتقدند که باید مدیریت شهری واحد و یکپارچه در پایتخت وجود داشته باشد که حرف درستی است؛ چرا که تعدد تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران در حوزه شهری سبب شده مردم و مدیران شهری از وضع فعلی راضی نباشند. بنابراین تمرکز مسئولیت در نهاد عمومی شهرداری می‌تواند پایانی باشد برای نارضایتی‌ها که این موضوع هم به پذیرش از سوی نهادها و سازمان‌های دیگر بستگی دارد. چون وقتی مسئولیت یا اختیاری به نهاد و سازمان و… واگذار می‌شود، بازپس‌گیری یا جابه جایی دوباره آن به سختی انجام می‌شود اما با تعامل می‌توان از این موانع هم گذر کرد. درهرحال به‌دلیل وجود نقطه نظرات متفاوت این طرح نیاز به بررسی‌های بیشتر در کمیسیون‌های مربوطه دارد که امیدواریم هرچه سریع‌تر در صحن مجلس مطرح و به نتایج خوبی منتهی شود.
به هر ترتیب وزارتخانه‌ها و دولت در سطح ملی و در سطح شهرها یک‌سری وظایف و تکالیف دارند ولی اگر این تکالیف و مجموعه‌ها یکپارچه دیده نشود در وهله نخست ممکن است موازی‌کاری به‌وجود آید و از طرفی هم ممکن است یک‌سری نقاط خلأ که هیچ‌کسی این خدمات را پوشش نمی‌دهد، وجود داشته باشد. به‌طور نمونه می‌توان به آسیب‌های اجتماعی اشـاره کرد؛ مسئله‌ای که برخی دستگاه‌ها برای اقدام درخصوص آن، شانه خالی می‌کنند و وظیفه را بر دوش دیگری می‌اندازند و نیز برخی که در راستای اقدام دستگاه دیگر اقدام موازی انجام می‌دهند و اختلال در خدمت‌رسانی ایجاد می‌کنند.
این در حالی است که مدیریت یکپارچه شهری موضوع کاملا تخصصی به‌حساب می‌آید و تجربه نشان داده که برای رفع مشکلات اصلی شهرها، دولت‌ها و حاکمیت‌ها ناگزیر باید به آن تن دهند. البته باید به این نکته نیز توجه شود وقتی می‌گوییم مسئولیت در قالب مدیریت واحد و با مدیریت شهری باشد معنایش این است که مدیریت شهری باید پاسخگو باشد . اگر یکپارچه هست همه باید از یک جا هماهنگ شوند . نکته مهم دیگر اینکه مدیریت یکپارچه به هیچ عنوان به معنی دراختیار گرفتن قدرت نیست . منبع
